Opinyon ni Maksym Sakharov
Ang sumusunod na artikulo ay isang opinyon ni Maksym Sakharov, Co-founder at CEO ng WeFi. Noong nakaraang buwan, iminungkahi ng Financial Services Agency (FSA) ng Japan ang isang malawakang muling pag-uuri ng mga cryptocurrencies na magpapakilala ng isang patag na 20% na buwis sa kita mula sa digital na asset at makakatulong sa pagpapakilala ng mga crypto exchange-traded funds (ETFs). Sa mahabang panahon, ang progresibong sistema ng buwis ng bansa ay nagpatupad ng mga buwis sa mga kita mula sa crypto na umaabot sa 55%, isang salik na marami ang naniniwala na ginagawang hindi kaakit-akit ang pamumuhunan sa crypto.
Institutionalized Inertia
Gayunpaman, hindi lamang ito ang hadlang sa landas ng isang potensyal na pag-apruba ng Bitcoin ETF sa Japan; hindi ito kahit ang pinaka-mahalaga. Noong nakaraang taon, tila tinanggihan ni Punong Ministro Shigeru Ishiba ang ideya ng mga crypto ETF, tinatanong kung dapat bang itaguyod ng gobyerno ang mga digital na asset tulad ng ginagawa nito sa mga tradisyunal na pamumuhunan. Nawala ang kanyang ruling coalition sa mayorya sa itaas na kapulungan matapos ang isang masakit na laban na nagdala sa kanila ng tatlong upuan na kulang sa 50 na kinakailangan upang mapanatili ang kanilang kalamangan. Gayunpaman, kahit na ang kontrol sa politika ay nakabitin sa balanse—at nangangako si Ishiba na mananatili anuman ang kinalabasan ng halalan—isang bagay ang nananatiling pare-pareho: ang malalim na pag-iingat ng Japan.
Ang hindi tiyak na posisyon ni Ishiba sa mga pag-apruba ng ETF ay isang sintomas lamang ng mas malalim na karamdaman. Ang regulatory reflex ng bansa ay hindi lamang tungkol sa kaligtasan ng mamimili—ito ay tungkol sa isang nakaugat na kultura ng pagsunod na tumatanggi sa panganib sa lahat ng gastos. Ang pag-iisip na ito, hindi ang labis na kinokondena na 55% na buwis sa crypto, ang tunay na pumipigil sa inobasyon.
Ang ironya ay ang Japan ay minsang nauuna sa mga kapitbahay tulad ng South Korea at Hong Kong. Nakilala nito ang crypto bilang isang paraan ng pagbabayad noong 2017 at nagtayo ng ilan sa mga pinakaunang regulatory infrastructure sa mundo. Bukod dito, sa ikalawang kwarter ng 2024, sinimulan ng Metaplanet ang isang alon ng pagbili ng Bitcoin ng mga nakalistang kumpanya sa Japan, na nagtipon ng isang treasury na nagkakahalaga ng halos $2 bilyon sa BTC sa huling bilang. At hindi lang iyon. Mayroon ding mga pag-unlad sa pagbuo ng mga stablecoin at imprastruktura ng crypto payments, kung saan pumirma ang Sumitomo Mitsui ng MoU kasama ang Ava Labs at Fireblocks bilang paghahanda sa pag-isyu ng mga fiat-pegged cryptocurrencies.
Ngunit, sa ilalim ng mga tila kwento ng tagumpay na ito ay naroon ang isang bureaucratic labyrinth na pumapatay sa mga negosyo. Sa ilalim ng kasalukuyang balangkas, ang maliliit na startup na may mga pangarap na mag-alok ng mga serbisyo ng virtual asset ay nahihirapang matugunan ang mahigpit na mga kinakailangan na kinabibilangan ng malawak na dokumentasyon, isang lokal na bank account, isang Japan-based compliance team, at hindi bababa sa 10 milyong yen sa kapital, bukod sa iba pa.
Maaaring sabihin ng ilan na ang mga patakaran ay naroon upang protektahan ang mga gumagamit, at ito ay totoo. Ngunit hindi ba maaaring magkaroon ng masayang balanse sa pagitan ng proteksyon ng mamimili at kaluwagan para sa inobasyon? Para bang ang FSA ay nag-iisa ang mga regulator mula sa mga tagabuo, na ang mga pencil pushers ay nagdidisenyo ng mga patakaran nang hindi sinusubok ang mga ito laban sa mga tunay na teknolohikal na hadlang.
Kung ang mga buwis ang tunay na hadlang para sa inobasyon ng Web3, ang iminungkahing reporma ng FSA ay magpapasiklab ng isang boom.
Reform Roadmap
Upang lumipat mula sa pagsunod patungo sa pagiging mapagkumpitensya, kailangan ng Japan na muling i-wire ang ilan sa mga matagal nang pamamaraan nito. Para sa mga nagsisimula, dapat itigil ng gobyerno ang pre-approval model at magpatibay ng mas mabilis na sistema na nagpapahintulot sa mga exchange na maglabas ng mga token na may post-launch audits. Dito, ang mga token ay kailangang matugunan ang mga pangunahing kinakailangan sa pagsisiwalat at seguridad upang ma-lista. Ang buong regulatory at technical audits ay maaaring isagawa sa loob ng 30 araw mula sa paglulunsad. Sa ganitong paraan, ang mga proteksyon ng mamumuhunan ay nananatiling napanatili sa pamamagitan ng mga enforceable audit sanctions at delisting authority, habang sa parehong oras ay dramatikong binabawasan ang mga lead time sa pag-lista.
Kailangan din ng mga regulator ng bansa na ilunsad ang mga dynamic sandboxes na maaaring gumamit ng zero-knowledge proofs para sa privacy-safe verification. Mayroon ding pangangailangan para sa state capital injection. Maaaring lumikha ang Japan ng isang $500 million na pondo na katugma ng FSA na direktang sumusuporta sa mga Web3 startup na nakakatugon sa mga benchmark ng seguridad, na epektibong nagbibigay dito ng ilang skin in the game.
Sa wakas, upang itaguyod ang kooperasyon at mapagtagumpayan ang kanyang bureaucratic isolation, maaaring ilagay ng financial regulator ang mga tech founders sa kanyang mga advisory boards. Magbibigay ito ng unang kamay na pagtingin sa mga sakit ng industriya, na nagpapahintulot dito na hubugin ang mga patakaran na may isip ang end user sa halip na maging depensibo, na nagtataguyod ng mga prinsipyo ng status quo.
Ito ay hindi mga radikal na kahilingan. Karaniwan na ang mga ito sa mga hurisdiksyon na ngayon ay nangunguna sa pandaigdigang pag-aampon ng crypto.
Nagmamasid ang mga tagabuo. Sa pag-usbong ng mga populist na partido tulad ng Sanseito sa retorika ng “Japan First”, ang mga hangin ng politika ay nagbabago. Kung bumagsak ang koalisyon ni Ishiba, maaaring magdala ang isang bagong administrasyon ng mas makabago at kaaya-ayang panahon. Ngunit tanging kung ang mga regulator ng Japan ay lumipat mula sa kanilang risk-averse DNA. Nang walang pagbabagong iyon, ang reporma sa buwis ay magiging kosmetiko, ang mga ETF ay mananatiling nasa limbo, at ang maagang kalamangan ng Japan sa crypto ay maglalaho sa kasaysayan.
