Stablecoin sa Pandaigdigang Kalakalan
Ang ulat na ito, na isinulat ng Tiger Research, ay naglalahad kung paano nagbabago ang mga stablecoin sa pandaigdigang kalakalan sa kabila ng mga sanksyon, ang kanilang lumalagong papel bilang lehitimong imprastruktura ng pananalapi, at ang kanilang pagtanggap sa mga bansang tulad ng Russia at Tsina.
Buod ng mga Pangunahing Punto
1. Pag-angat ng mga Stablecoin bilang Estratehikong Pera
Ang mga stablecoin ay unti-unting lumalago sa pandaigdigang kahalagahan hindi lamang bilang mga instrumentong spekulatibo kundi pati na rin bilang mga praktikal na kasangkapan sa pananalapi—una para sa mga indibidwal, kasunod ang mga institusyon, at ngayo’y umaabot na maging sa mga bansa.
Nagsimula ang pag-angat ng mga stablecoin sa mga kapaligirang nakabatay sa crypto, kung saan ang mga negosyante ay gumagamit ng mga stablecoin tulad ng USDT at USDC upang magkalakal, mahusay na ilipat ang kapital, at ma-access ang likididad sa mga sentralisadong at decentralisadong plataporma.
Pinapalakas ng mga stablecoin ang access sa dolyar ng U.S., lalong-lalo na sa mga pamilihan na may limitadong imprastruktura ng pagbabangko o mga kontrol sa kapital. Sa kalaunan, ang pagtanggap ng mga stablecoin ay lumawak sa mga institutional at B2B na mga kaso ng paggamit, kung saan ang mga negosyo ay gumagamit ng mga stablecoin para sa mga cross-border na pagbabayad, pag-settle ng supplier, at payroll, partikular sa mga umuusbong na pamilihan na may hindi mapagkakatiwalaan o mataas na gastusin sa tradisyunal na mga serbisyo sa pagbabangko.
Sa simpleng paghahambing sa mga wire transfer sa pamamagitan ng SWIFT o mga correspondent banks, ang mga transaksyon gamit ang mga stablecoin ay halos instantaneous, walang mga tagapamagitan, at may makabuluhang mas mababang mga gastos. Ito ay nagiging hindi lamang mahusay kundi pati na rin lalong hindi mapapalitan para sa mga kumpanyang nagtatrabaho sa mga rehiyon na politically o economically unstable.
“Ang mga stablecoin ay sinusubukan sa pambansang antas, kung saan ang kanilang papel ay lumilipat mula sa simpleng kaginhawaan patungo sa estratehiya.”
Ang mga bansang sumusubok sa mga sanksyon o naghahanap ng mga alternatibo sa financial system na pinapangunahan ng U.S., tulad ng Russia, ay tumutok sa mga stablecoin. Habang ang mga stablecoin ay nagiging kasangkapan mula sa corporate use patungo sa pambansang antas na kalakalan, ang kanilang papel ay umuunlad mula sa operasyonal na kaginhawaan patungo sa pokus sa politika. Tatalakayin sa ulat na ito kung paano ginagamit ang mga stablecoin upang makaiwas sa mga restriksyon, bawasan ang mga gastos, at buksan ang mga bagong ruta sa kalakalan gamit ang totoong halimbawa.
2. Mga Praktikal na Aplikasyon ng mga Stablecoin
Ang Russia ay unti-unting isinasama ang mga stablecoin tulad ng USDT at mga pangunahing cryptocurrencies tulad ng Bitcoin at Ethereum sa kanilang kalakalan ng langis sa Tsina. Ayon sa isang ulat ng Reuters noong Marso 2025, ito ay kumakatawan sa isang estratehikong hakbang upang mapaglampasan ang mga sanksyon ng Kanluran.
Ang modelo ng transaksyon ay medyo simple; ang mga mamimiling Tsino ay naglipat ng pambansang salapi (tulad ng RMB) sa mga tagapamagitan, na nagko-convert nito sa mga stablecoin o iba pang digital assets, na sa huli ay nakalipat sa mga tag-export ng Russia, na nagko-convert muli ng mga pondo sa rubles. Sa paraang ito, naiiwasan ang mga kanlurang financial intermediaries, na nagpapababa sa mga panganib ng sanksyon at pinapahusay ang katatagan ng transaksyon.
Kabilang sa mga digital assets na ginamit sa mga transaksyong ito, ang mga stablecoin ay may partikular na kritikal na papel. Habang ang Bitcoin at Ethereum ay paminsang ginagamit, ang kanilang pagka-volatile sa presyo ay nagiging hadlang para sa malalaking transaksyon. Sa kabaligtaran, ang mga stablecoin tulad ng USDT ay nag-aalok ng katatagan sa presyo, mataas na likididad, at kadalian ng paglilipat, mga katangiang nagpapalakas sa kanilang lumalaking papel sa cross-border na mga pag-settle sa mga restricted na kapaligiran.
Mahalaga ring tandaan na patuloy na ipinapataw ng Tsina ang mahigpit na mga restriksyon sa paggamit ng cryptocurrency sa bansa. Gayunpaman, tila ang mga awtoridad ay nagpapakita ng pagpaparaya sa mga transaksyon ng stablecoin sa konteksto ng kalakalan ng enerhiya mula sa Russia. Kahit na hindi ito pormal na inendorso, ang selektibong pagpapahintulot na ito ay pumapakita sa mga praktikal na priyoridad, kabilang ang pangangailangan na mapanatili ang mga supply chain sa ilalim ng geopolitical na presyon.
“Ang dual stance na ito—pagsasama ng pag-iingat sa regulasyon at praktikal na pakikilahok—ay nagtatampok sa isang trend ng tahimik na pag-aampon ng mga digital assets para sa kanilang praktikal na paggamit kahit sa loob ng mga opisyal na restrictive na rehimen.”
Para sa Tsina, ang mga setlamento gamit ang stablecoin ay nag-aalok ng paraan upang makaiwas sa tradisyunal na sistema ng pagbabangko, bawasan ang pag-asa sa dolyar, at mapanatili ang tuluy-tuloy na kalakalan. Hindi nag-iisa ang Russia; ang iba pang mga bansang nakaharap sa mga sanksyon, tulad ng Iran at Venezuela, ay katulad na tumingin sa mga stablecoin para mapanatili ang internasyonal na kalakalan. Ang mga halimbawa na ito ay nagmumungkahi na ang paggamit ng mga stablecoin bilang kasangkapan upang mapanatili ang mga function ng negosyo sa mga politically restricted environments ay lumalago. Kahit na ang mga sanksyon ay maaaring humupa sa paglipas ng panahon, ang mga setlamento gamit ang stablecoin ay malamang na magpapatuloy. Ang mga operational na bentahe—mas mabilis na transaksyon at mas mababang gastos—ay makabuluhan.
Sa lumalawak na kahalagahan ng stabilidad ng presyo sa cross-border na kalakalan, mas maraming mga bansa ang inaasahang magsisimulang talakayin ang pagtanggap ng stablecoin.
3. Pandaigdigang Momentum ng Stablecoin
Ang Russia, partikular, ay nakaranas ng mga benepisyo mula sa mga stablecoin na itinatampok ng kanilang nakaranasan. Matapos i-freeze ng U.S. ang mga wallet na konektado sa sanctioned exchange na Garantex, ang mga opisyal ng Finance Ministry ng Russia ay nanawagan para sa pagbuo ng isang ruble-backed stablecoin—isang lokal na alternatibo na makapagpapababa ng pag-asa sa mga dayuhang issuer at makapagpoprotekta sa mga hinaharap na transaksyon mula sa mga external controls.
Kasama ng Russia, maraming iba pang bansa ang nagpapabilis sa kanilang pagtuklas sa pagtanggap ng stablecoin. Habang ang pangunahing layunin ng Russia ay upang makaiwas sa mga external sanctions, ang iba pang mga bansa ay nakikita ang mga stablecoin bilang kasangkapan upang palakasin ang kanilang monetary sovereignty o mas mahusay na tumugon sa mga pagbabago sa geopolitical.
Ang apela ng mga stablecoin ay nakasalalay din sa kanilang potensyal para sa mas mabilis at mas mababang gastos sa cross-border na mga paglilipat, na nagbibigay-diin sa papel ng mga stablecoin bilang mga tagapagsulong ng modernisasyon ng imprastruktura sa pananalapi. Ang mga pag-unlad na ito ay nagpapakita ng dalawang pangunahing trend: una, ang regulasyon ng stablecoin ay hindi na lamang batay sa mga konseptwal na talakayan, kundi aktibong hinuhubog ng mga gobyerno ang mga legal at operational na parameter nito; pangalawa, may heograpikal na dibisyon na nangyayari, kung saan ang mga bansang tulad ng Japan at Singapore ay nagtutulak para sa regulated na integration ng stablecoin, samantalang ang mga bansang tulad ng Thailand ay nagsasagawa ng mas mahigpit na hakbang upang protektahan ang lokal na kontrol sa pera.
Sa kabila ng dibisyong ito, may kasalukuyang pandaigdigang pagkilala na ang mga stablecoin ay nagiging permanenteng bahagi ng pandaigdigang imprastruktura sa pananalapi. Ang ilang mga bansa ay itinuturing ang mga ito bilang banta sa mga nakapaguusapang pera, habang ang iba naman ay nakikita ang mga ito bilang mas mabilis at mas mahusay na kasangkapan sa pagbabayad para sa pandaigdigang kalakalan. Bilang resulta, ang kahalagahan ng mga stablecoin sa mga regulasyon, institusyon, at komersyal na mga bilog ay patuloy na tumataas.
4. Ang mga Stablecoin: Isang Bago at Mas Kumplikadong Layer ng Imprastruktura
Ang lumalaking gamit ng mga stablecoin sa mga cross-border na transaksyon ay nagsasaad ng isang pangunahing pagbabago sa estruktura ng pananalapi, hindi lamang isang simpleng pagtatangkang malampasan ang mga regulasyon. Kahit ang mga bansa na historically ay naging skeptikal sa cryptocurrencies, tulad ng Tsina at India, ay nagsimulang gumamit ng mga stablecoin sa mga estratehikong kalakal, naranasan ang kanilang praktikal na gamit mula sa malapitan.
Ang trend na ito ay lampas sa simpleng pag-navigate sa mga sanksyon. Ang mga paunang eksperimento sa retail ay nag-level up na sa institutional at pambansang antas, na nag-aangat sa mga stablecoin bilang isa sa mga kakaunting inobasyon ng blockchain na may kasamang tunay na produkto sa merkado.
Samakatuwid, ang mga stablecoin ay increasingly tinitingnan bilang lehitimong bahagi ng modernong sistemang pinansyal, hindi lamang bilang kasangkapan para sa ilegal na aktibidad. Ang mga institusyon na may pananaw na ang mga stablecoin ay bahagi ng hinaharap ng arkitaktura ng pananalapi—hindi lamang isang pansamantalang solusyon—ay malamang na mangunguna sa susunod na alon ng mga inobasyon sa pananalapi. Sa kabaligtaran, ang mga nahuhuli ay nanganganib na mahiwalay sa mga pamantayan na itinakda ng mas maunlad na mga bansa.
Ang mga policymakers at lider ng pananalapi ay kinakailangang maunawaan ang kalikasan ng mga stablecoin at ang kanilang pangmatagalang potensyal, at bumuo ng mga estratehiyang naaangkop sa direksyong nararating ng pandaigdigang sistemang pinansyal.
